Piotr Gągała - Ziemia - Księżyc -Słońce

Ziemia - Księżyc -Słońce

Teza 1 - Słońce krąży wokół środka ciężkości Układu Słonecznego (BCus) w cyklu ~ 18,03 lata.

Teza 2 - Księżyc orbituje wokół środka masy Ziemi. Płaszczyzna orbitowania Księżyca skierowana jest nieustannie ku Słońcu.

Powrót do strony głównej

Od tysięcy lat wiemy; w ciągu ilu dni Księżyc okrążając Ziemię, zajmuje tą samą pozycję względem Słońca- co ile dni Księżyc ukazuje się w tej samej fazie. Od paru wieków wiemy, że cykl miesiąca synodycznego- obiegania Ziemi przez Księżyc względem Słońca - wynosi około 29,53 średniej doby słonecznej. Długość okresu powtarzania się faz Księżyca jest określana jako " zadziwiająco stała", ponieważ stwierdzono, że dwie takie same fazy Księżyca następują po 29 dniach 12 godzinach 44 minutach i 3 sekundach. Regularność powtarzania się cykli faz Księżyca określana jest jako "zadziwiająca", ponieważ geneza tego zjawiska nie została dotychczas jednoznacznie określona. Dotyczy to również ogólnie znanego i podziwianego zjawiska astronomicznego, jakim jest; zaćmienia Słońca i Księżyca. Dotychczasowe wyjaśnienie genezy zaćmień jest niepełne, ponieważ ogranicza się praktycznie do liniowego ustawienia; Ziemi Słońca i Księżyca. Bez uwzględnienia faktu, że punktem centralnym wokół którego wiruje - krąży cały Układ Słoneczny wraz ze Słońcem w cyklu 18,03 lata jest BCus -środek ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego, oraz bez uwzględnienia faktu, że orbitowanie układu Ziemia - Księżyc różni się od obecnie obowiązującego schematu, niemożliwe jest jednoznaczne i pełne wyjaśnienie wielu zjawisk astronomicznych w tym; zaćmień Słońca i Księżyca.

Rysunek 1.

Przedstawia wzajemne położenie: Słońca i BCus- barycentrum Układu Słonecznego (środek ciężkości wszystkich ciał U.S. - łącznie ze Słońcem) w okresie od 1945 - do 1995 roku.

"Nasza planeta krąży wokół środka ciężkości Układu Słonecznego (barycentrum), który często pokrywa się z obszarem zajmowanym przez Słońce, chociaż nie zawsze. Czasem duże planety mogą "wyciągnąć" barycentrum z obszaru Słońca, co oznacza, że Ziemia (jak i wszystkie inne planety wraz ze Słońcem) orbitują wokół pustego miejsca."

Źródło: Alexander J. Hahn, Basic Calculus of Planetary Orbits and Interplanetary Flight Alexander J. Hahn The Missions of the Voyagers, Cassini, and Juno, Springer, 2020; p. 37.

Image credit: Carl Smith. See https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Solar system barycenter.svg

Rysunek nr 1 pośrednio potwierdza astronomiczny fakt, że Słońce krąży wokół BCus -środka ciężkości Układu Słonecznego. W dalszej części tego artkułu zostanie dowiedzione, że należy odróżnić pojęcie orbitowania od krążenia-wirowania ciał niebieskich ponieważ geneza tych zjawisk jest odmienna. Orbitowanie planet, ciał niebieskich to efekt bezpośredniego oddziaływania słonecznej energii grawitacyjnej i magnetycznej na planetę, natomiast zjawiska określone mianem krążenie-obrót, wirowanie nie mają bezpośredniego związku z oddziaływaniem energii emitowanych przez Słońce, Ziemię lub inną macierz układu ciał niebieskich.

Rysunek nr.1 jest efektem badań które są milowym krokiem w poznaniu mechaniki ciał niebieskich. W niniejszym artykule zostanie dowiedzione, że opis rysunku -interpretacja badań winna być skorygowana i brzmieć jak niżej.

" Wszystkie planety orbitują wokół Słońca, Słońce krąży wokół środka ciężkości Układu Słonecznego - BCus w cyklu 18,03 lata. Czasem duże planety mogą "wyciągnąć" barycentrum z obszaru Słońca, co nie oznacza, że Ziemia (jak i wszystkie inne planety) orbitują wokół pustego miejsca, ponieważ wszystkie planety Układu Słonecznego pod wpływem energii grawitacyjnej i magnetycznej emitowanej przez Słońce nieustannie orbitują wokół środka masy Słońca." Rozwinięcie zagadnienia w artykule nr 1 i 4.

Z badań przedstawionych w artykule Alexander J. Hahn i ze skali porównawczej do znanej średnicy Słońca z rysunku nr 1 wynika, że w latach 1990, 1951-52, BCus -środek ciężkości całego Układu Słonecznego nie pokrywał się ze środkiem Słońca a w 1964 i 1988 roku, BCus znajdowało się na skraju Słońca -to oznacza, że BCus - środek ciężkości U.S. wokół którego krąży Słońce wraz z całym Układem Słonecznym, znajdował się w odległości ; 0,7 miliona km od środka Słońca a w roku 1984 Słońce jest oddalone od BCus około dwa razy dalej -około 1,4 miliona km. W relacjach zmian odległości między Ziemią a Słońcem nie jest to duża różnica ponieważ coroczna zmiana odległości między aphelium a peryhelium Ziemi wynosi 150 milionów km.

Uściślenie znaczenia stosowanych określeń; orbitowanie oraz krążenie, obrót i wirowanie.

-orbitowanie; to określenie dotyczy zjawiska astronomicznego spowodowanego bezpośrednim oddziaływaniem energii grawitacyjnej i magnetycznej emitowanej przez macierz układu- planety Układu Słonecznego orbitują wokół Słońca, Księżyc orbituje wokół Ziemi. Cykl orbitowania jest parametrem stałym ponieważ jest proporcjonalny do mas i średniej odległości między obu ciałami.

- krążenie, obrót, wirowanie; dotyczy zjawisk fizycznych których genezą nie jest bezpośrednie oddziaływania energii emitowanej przez macierz układu.

Geneza zjawiska; Obrotu - wirowania środka ciężkości wszystkich ciał niebieskich ze Słońcem włącznie, wokół środka ciężkości Układu Słonecznego- BCus w cyklu ~ 18,03 lata.

Wszystkie planety Układu Słonecznego orbitują wokół Słońca w cyklach i parametrach orbitowania proporcjonalnych do masy planet i oddziałującego na nie natężenia słonecznej energii . Ponieważ różna jest masa planet oraz każda planeta orbituje w różnych odległościach od Słońca, więc środek ciężkości wszystkich planet-BCpl nieustannie zmienia położenie względem Słońca.

Cykliczny obrót wszystkich planet wokół Słońca jest tożsamy z cyklicznym obrotem środka ciężkości planet -BCpl, krążącym wokół Słońca. Zgodnie z prawami fizyki BCpl krążąc wokół Słońca zawsze znajduje się w położeniu liniowym; BCpl - BCus - Słońce. W tym układzie ma miejsce klasyczny układ zwrotny; skoro BCpl krąży wokół Słońca to z tą samą prędkością kątową Słońce musi się obracać wokół BCus. A więc skoro środek ciężkości planet okrąża Słońce w cyklu 18,03 lata to również Słońce w cyklu 18,03 lata musi okrążać BCus- środek ciężkości całego Układu Słonecznego.

W Układzie Słonecznym zdecydowanie dominującymi planetami pod względem masy są Jowisz -1,9*10 /27 kg i Saturn -5,7*10/26 kg których czas obiegu wokół Słońca trwa; 11,86 lat Jowisza i 29,46 lat Saturna, to wskazuje, że czas obiegu środka ciężkości wszystkich planet - BCpl musi oscylować około 18 lat.

Takie zjawiska astronomiczne jak: cykl zaciemnienia Słońca -Saros, cykle ekstremalnych zbliżeń Księżyca do Ziemi oraz cykle ekstremalnych pływów dowodzą, że cykl obrotu Słońca i środka ciężkości planet-BCpl wokół BCus trwa około 18,03 lat.

Wirowanie, obrót ciała niebieskiego np.; mgławic, Ziemi wokół własnej osi, Układu Słonecznego wokół BCus; nie mają bezpośredniego związku z oddziaływaniem grawitacyjnym innych ciał niebieskich. Geneza tego zjawiska jest podobna do wirowania ciała - masy będącej w ruchu liniowym- w nie idealnej próżni a której środek ciężkości nie pokrywa się z jej środkiem geometrycznym. Pośredni związek z oddziaływaniem grawitacyjnym innych ciał na wirujące ciała niebieskie polega na tym, że to oddziaływanie grawitacyjne innych ciał niebieskich, powoduje niecentryczne usytuowanie środka ciężkości masy grawitacyjnej do środka geometrycznego. Klasycznym tego przykładem jest kula ziemska. Planeta Ziemia wiruje wokół własnej osi, ponieważ oddziaływanie grawitacyjne Słońca sprawia, że środek ciężkości masy grawitacyjnej Ziemi jest ciągle przesunięty -oddalony od środka geometrycznego w kierunku Słońca. Opór atmosfery kosmosu na pędzącą kulę o średnicy ponad 6 tysięcy kilometrów z prędkością 30 km/sek. z przesuniętą osią obrotów od osi geometrycznej powoduje jej wirowanie. O tym czy ciało niebieskie wiruje czy nie, decydują wielkości i proporcje poszczególnych w/w parametrów.

Czas trwania cykli; ORBITOWANIA oraz KRĄŻENIA, OBROTU i WIROWANIA ciał niebieskich.

24 godziny -cykl wirowania Ziemi wokół własnej osi.
29 dni 12godz. 44min i 3sek.- stały cykl orbitowania Księżyca wokół Ziemi określony według stałego cyklu występowania faz Księżyca - zjawiska wynikającego ze stałego związku grawitacyjno- magnetycznego tych ciał - cykl Sarmaty.
29,25 -29,83 dni - miesiąc synodyczny - cykl obrotu liniowego ustawienia Ziemi i Księżyca względem Słońca. Zmienność czasu trwania miesiąca synodycznego wynika z faktu, że w czasie krążenia Słońca wokół BCus w cyklu około 18,03 roku, ma miejsce również zmiana położenia Słońca względem BCus -(rys 4, 5, 6), które jest spowodowane nieustanną zmiana usytuowania środka ciężkości wszystkich planet- BCpl względem Słońca.
1 rok - cykl orbitowania Ziemi wokół Słońca, mierzony względem gwiazdy "stałej".
18,o3 lata - średni czas cyklu obrotu Słońca wokół BCus = Jest tożsamy; z cyklem zaćmień Słońca i Księżyca, z cyklicznym występowaniem ekstremalnych odległości Księżyca od Ziemi z cyklicznie występującymi ekstremalnymi pływami oraz ze wszystkimi inn ekstremalnymi zjawiskami występującymi na kuli ziemskiej, których średni cykl występowania powtarza się co około 18,03 lata.

Rysunek 2.

Roczny cykl orbitowania Ziemi wokół Słońca na tle 18,03 letniego cyklu obrotu Słońca i środka ciężkości planet- BCpl wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus.

Oddalenie Słońca od środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus spowodowane koncentracją najmasywniejszych planet Układu Słonecznego na podobnym kierunku w 2022 roku. Ziemia pod wpływem oddziaływania energii emitowanej przez Słońce, orbituje wokół Słońca w stałym cyklu jednego roku. Układ Słoneczny w cyklu około 18,03 lata -w cyklu obrotu środka ciężkości wszystkich planet -BCpl, krąży wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus. Obrót Słońca wokół BCus w cyklu 18,03 lata oraz orbitowanie Ziemi w cyklu rocznym wokół Słońca sprawia, że Ziemia w cyklu 18,03 lata przecina linię S-BCus minimum 2 razy w jednym roku będąc w różnej odległości od Słońca;

D(Z2-S) = D(Z2- BCus) +D(S-BCus) i D(Z1-S)=D(Z1-BCus)-D(BCus -S) w przypadku gdy BCus pokrywa się ze środkiem Słońca to; D(Z-S) = D(Z -BCus)

RYSUNEK 3.

Szkic przestrzennego usytuowania charakterystycznych punktów orbity Ziemi na tle (zmieniającego się w cyklu ~ 18,03 lata) wzajemnego położenia Słońca i BCus- Środka ciężkości Układu Słonecznego.

Wszystkie planety Układu Słonecznego orbitują wokół Słońca według parametrów proporcjonalnych do oddziałującego na nie natężenia energii emitowanej przez Słońce. Środek ciężkości wszystkich planet-BCpl oraz Słońce krążą w cyklu ~ 18,03 lat wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus (Rys 3 -6). A więc nakładanie się dwóch różnych zjawisk astronomicznych; orbitowania planet wokół Słońca oraz obrót Słońca wokół środka ciężkości US decyduje o zmieniających się w cyklu ~ 18,03 lat parametrach usytuowania planet względem Słońca.

Kąt λ ~ 230 30’ = kąt nachylenia płaszczyzny orbitowania Ziemi (ekliptyki) do płaszczyzny równika niebieskiego.

Apsyda Ziemi -Linia przechodząca przez dwa punkty na orbicie Ziemi w których Ziemia znajduje się w ekstremalnych odległościach od Słońca.

R III -Równonoc marcowa -wiosenna na północnej półkuli Ziemi -20 III 2022r.

R IX -Równonoc wrześniowa -jesienna na północnej półkuli Ziemi -23 IX 2022r.

Linie przesileń czerwcowych i grudniowych są w związku geometrycznym z linią apsydy Ziemi.

BCus -środek ciężkości wszystkich ciał Układu Słonecznego (łącznie ze Słońcem), wokół którego krąży Słońce i wiruje cały Układ Słoneczny w cyklu ~ 18,03 lata.

BCpl -środek ciężkości wszystkich planet U.S. (bez Słońca).

LINIA ZAĆMIEŃ SLOŃCA i Księżyca- jest to linia przecięcia dwóch płaszczyzn; - -płaszczyzny obrotu Słońca w cyklu ~ 18,03 lata wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus z płaszczyzną; orbitowania Księżyca wokół środka Ziemi która jest nieustannie skierowana ku środkowi Słońca.

Twierdzenie Sarmaty; Księżyc orbituje wokół środka Ziemi, po płaszczyźnie nieustannie skierowanej ku środkowi Słońca- krążącemu wokół BCus w cyklu około 18.03 lata.

Dowód graficzny: Rysunek nr 11, 11A i cykle zaćmień.

Analityczne uzasadnienie w artykule w artykule nr. 4.

Rysunek 4.

Roczny cykl orbitowania Ziemi względem Słońca i 18,03 letni cykl obrotu Słońca wokół BCus przedstawiony przykładowo w latach 2023 i 2025, w pozycji; Księżyc w nowiu - zaćmienie Słońca; są dowodem na;

Obrót Słońca wokół BCus w cyklu ~ 18,03 lata
Orbitowanie Księżyca wokół Ziemi po płaszczyźnie przechodzącą przez średnicę Ziemi i nachylonej ku środkowi Słońca.
Terminy zaciemnienia Słońca i Księżyca według kalendarza ziemskiego cofają się w sposób nieregularny; ponieważ ~ 18,o3 letni cykl obrotu Słońca wokół BCus jest spowodowany przemieszczaniem się środka ciężkości wszystkich planet U.S. względem Słońca -który nie jest regularny.

Orbitowanie ciał niebieskich; Słońce orbituje wraz z kilkoma innymi gwiazdami wokół ich macierzy- wokół Syriusza wg przekazów z okresów panowania Faraonów, oraz krąży wokół BCus w cyklu ~ 18,03 lata po uśrednionej płaszczyźnie orbitowania planet U.S. Ziemia orbituje wokół środka masy Słońca w precyzyjnie stałym (z dokładnością do sekundy) cyklu 1 roku po ekliptyce. Księżyc orbituje wokół środka masy Ziemi po płaszczyźnie skierowanej ku Słońcu w precyzyjnie stałym cyklu -miesiąca "księżycowego - grawitacyjnego" równego 29 d-12h-44min- 3sek. Rozwinięcie zagadnienia w artykule nr. 4 -oddziaływanie grawitacyjne 3 ciał niebieskich; Słońce -Ziemia -Księżyc. inna lokalizacja dla tej treści ?

Rysunek 4A

Zaćmienie Słońca w 2011 roku -dowodem na istnienie sytuacji w ~ 18,03 letnim cyklu obroty Słońca wokół BCus; gdy położenie Słońca pokrywa się z położeniem BCus -środkiem ciężkości Układu Słonecznego.

Kąt cofania się linii zaćmień -Rys 4 to efekt jednoczesnego obrotu linii; Ziemia -Księżyc- Słońce wokół BCzk i obrotu w przeciwną stronę linii; Słońce -BCus -BCpl w cyklu 18,03 lata.

Obrót Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus w cyklu 18,03 lata w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania Ziemi wokół Słońca, powoduje obrót linii zaćmień w cyklu obrotu Słońca wokół BCus wynoszącego około 18,03 lat w kierunku przeciwnym do obrotu Ziemi wokół Słońca oraz sprawia, że terminy zaćmień Słońca nie pokrywają się ze stałymi Księżycowymi cyklami grawitacyjno- magnetycznymi które są precyzyjnie stałe i wynoszą;29 dni 12 godzin 44 minuty i 3 sekundy. . Przyczyną powyższych rozbieżności są różne genezy zjawisk. Stałość miesiąca synodycznego i cyklu faz Księżyca wynika z faktu, że genezą tych zjawisk jest bezpośrednia więź grawitacyjna Ziemi i Księżyca. Wbrew dotychczas obowiązującym poglądom, Księżyc jest w stałym związku grawitacyjnym z Ziemią - orbituje wokół Ziemi i z tego powodu cykl faz Księżyca jest stały i wynosi 29 dni 12 godzin 44 minuty i 3 sekundy. Natomiast terminy zaćmień Słońca i Księżyca nie są stałe ponieważ ich geneza nie ma bezpośredniego związku grawitacyjnego a są efektem mechanicznego obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus w cyklu zmiennym wynoszącym około 18,03 lat. - twierdzenie Sarmaty.

Rysunek 5.

Cykl obrotu linii zaćmień Słońca jest tożsamy z 18,03-18, letnim cyklem obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus oraz dowodzi, że w 18,03 letnim cyklu zaćmień - Słońce okrąża BCus w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania planet.

Rysunek nr -6 i 6A przedstawia 18,03- letni cykl zaćmień Słońca; lata 2006 - 2024r. który jest tożsamy z cyklem OBROTU Słońca wokół BCus. Dla zwiększenia przejrzystości, 18,03- letni cykl został przedstawiony w dwóch 9-cio letnich okresach; lata 2006-2014 i 2015-2024.

W 18,03 letnim cyklu wirowania -krążenia Układu Słonecznego, centralnym punktem jest środek ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego -BCus , natomiast w wyniku oddziaływania słonecznej energii; grawitacyjnej i magnetycznej każda planeta U.S orbituje wokół środka masy Słońca. - Twierdzenie Sarmaty.

Rysunek 6

9-cio letni okres obrotu Słońca (przedstawiony na podstawie terminów zaćmień) wokół środka ciężkości Układu Słonecznego BCus, gdy Słońce w czasie 18,03 letniego cyklu znajduje się poniżej równika niebieskiego na którym znajduje się środek ciężkości Układu Słonecznego -BCus.

Rysunek 6A

9 letni okres obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego- BCus, gdy Słońce w czasie 18,03 letniego cyklu znajduje się powyżej równika niebieskiego na którym znajduje się środek ciężkości całego Układu Słonecznego- BCus.

Rysunek 7

18,03 letni cykl obrotu apsyd Księżyca przedstawiony na podstawie dat występowania ekstremalnych zbliżeń Księżyca do Ziemi w czasie pełni i nowiu; potwierdza cykliczny ~18,03 letni obrót Słońca wokół BCus oraz dowodzi jak duży wpływ na odległość ma fakt liniowy układ ciał niebieskich.

Analityczne rozwiązanie zagadnienia będzie przedstawione w artykule nr. 4.

18,03 letni cykl obrotu apsyd Księżyca również potwierdza fakt obrotu Słońca i wirowania U.S wokół BCus.

*Ekstremalne zbliżenia Księżyca do Ziemi mają miejsce w pełni i nowiu w okresie zbliżonym do peryhelium Ziemi-miesiąc XI-II; i powtarzają się co około 18,03 lata -w każdym cyklu obrotu Słońca wokół BCus;

* Ekstremalne zbliżenia Księżyca do Ziemi w nowiu - gdy Ziemia jest maksymalnie oddalona od Słońca -to jest w okresie gdy Słońce krążąc wokół środka ciężkości Układu Słonecznego BCus znajdują się po przeciwnych stronach względem BCus. -przy liniowym ustawieniu; Ziemia -Księżyc - BCus -Słońce.

* Ekstremalne zbliżenia Księżyca do Ziemi w pełni- gdy Ziemia w czasie obrotu Słońca wokół BCus jest maksymalnie zbliżona do Słońca -przy liniowym ustawieniu; Księżyc - Ziemia- Słońce -BCus.

* BCus- środek ciężkości Układy Słonecznego wokół którego krąży Słońce wraz ze środkiem ciężkości planet w cyklu ok. 18,03 lata.

Rysunki nr. 6, 6a i 7 przedstawiają różne, niezależne od siebie zjawiska astronomiczne których wspólną genezą jest obrot Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus w cyklu 18,03 lata.

Korekta układu; Księżyc, Ziemia, Słońce

Rysunek 8

Wzajemne położenie układu; Ziemi -Księżyc względem; Słońca, BCus i stałej gwiazdy -G, w czasie; I- miesiąca gwiazdowego; Z2- Z4, II- miesiąca synodycznego- zaćmieniowego; Z1- Z3, III -zwykłego miesiąca księżycowego - grawitacyjnego.

Z- Ziemia. K- Księżyc G -Gwiazda "stała" S-Słońce

BCus - Barycentrum -środek ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego ze Słońcem włącznie. Energia grawitacyjna i magnetyczna emitowana przez Słońce sprawia, że wszystkie planetu US. orbitują wokół Słońca w różnych, ściśle określonych cyklach. Cykliczne orbitowanie planet wokół Słońca powoduje obrót środka ciężkości wszystkich planet- BCpl wokół Słońca w cyklu około 18,03 roku. Zgodnie z prawami fizyki BCus -środek ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego zawsze znajduje się w położeniu liniowym; BCpl - BCus - Słońce. Różny cykl obrotu planet wokół Słońca i różna ich masa sprawia, że Słońce wraz ze środkiem ciężkości wszystkich planet, okrąża środek ciężkości całego Układu Słonecznego- BCus w cyklu około 18,03 lata w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania planet. To jest powód i przyczyna, że również Słońce obraca się wokół BCus w cyklu około 18,03 w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania planet -Rys. nr 5. W układzie Słońce -planety ma miejsce klasyczny układ zwrotny; skoro środek ciężkości wszystkich planet- BCpl krąży wokół Słońca w kierunku przeciwnym do orbitowania planet to z tą samą prędkością kątową i zwrotem co BCpl; w sposób mechaniczny Słońce musi się obracać- krążyć wokół BCus.

10 VI - 2021 rok- Księżyc w nowiu - zaciemnienia Słońca dowodzi, że w precyzyjnie stałych cyklach grawitacyjno - magnetycznych obrotu Księżyca wokół Ziemi i Ziemi wokół Słońca, aby doszło do zaciemnienia Słońca lub Księżyca, które muszą mieć miejsce na linii orbitowania Ziemi wokół Słońca, warunkiem koniecznym wystąpienia zaćmienia jest jednoczesne, ustawienie na linii S-Z dwóch prostych; Księżyc- Ziemia i BCus-Słońce. Różne cykle obrotów Słońca wokół BCus - ok. 18,03 lata i precyzyjnie stały cykl obrotu Księżyca wokół Ziemi -miesiąc księżycowy =29dni12 godzin 44minuty i 3 sekundy zwykle dwa razy w roku tworzą układ liniowy, obserwowany na Ziemi w postaci zaćmienia Słońca lub Księżyca.

24 VI- h:19. 42.00 - 2021 rok- Księżyc w pełni bez zaćmienia Słońca, ponieważ Księżyc orbitujący w precyzyjnie stałym cyklu wokół Ziemi (29 dni 12 godzin 44 min i 3 sek.) po płaszczyźnie skierowanej ku Słońcu nie trafia w Słońce- które w sposób nieregularny w cyklu około 18,03 lata zmienia położenie względem BCus. Cykl równym 29 dni 12 godzin 44 min i 3 sek. nazwanym przez autora niniejszego artykułu- "grawitacyjnym miesiącem księżycowym" jest cyklem precyzyjnie stałym w odróżnieniu od "miesiąca synodycznego- słonecznego" którego cykl nie jest stały ponieważ określa czas cykli "zaćmieniowych" - liniowego ustawienia; Księżyca orbitującego wokół Ziemi ze Słońcem krążącym w nie stałym cyklu wokół BCus. i z tego powodu cykl "zaćmieniowy" nie jest stały i waha się około 29,53 dni.

Miesiąc gwiazdowy =27,321661 dni-jest to okres czasu w którym Księżyc czasie orbitowania wokół Ziemi powraca do liniowego ustawienia względem gwiazdy "stałej". Stały cykl miesiąca gwiazdowego potwierdza; stały i cykliczny obrót Księżyca wokół Ziemi który jednocześnie jest potwierdzeniem faktu, że Ziemia i Księżyc są w stałym związku grawitacyjno- magnetycznym - identycznym jak Ziemia ze Słońcem.

Orbitowanie Ziemi i Księżyca

oraz

obrót Słońca w cyklu ~ 18,03 lata wokół BCus - środka ciężkości U.S.

Cyklicznie zmieniające się terminy zaciemnienia Słońca i Księżyca dowodem na;

obrót Słońca wokół BCus w cyklu ~ 18,03 lat.

- orbitowanie Ziemi wokół środka Słońca po ekliptyce- płaszczyźnie skierowanej ku Syriuszowi- wg przekazów astronomów starożytnego Egiptu-potwierdzonego ekstremalnymi wylewam Nilu w czasie liniowego ustawienia; Ziemi- Słońca i Syriusza.

- orbitowanie Księżyca wokół środka Ziemi po płaszczyźnie średnicowej Ziemi nieustannie skierowanej ku środkowi Słońca w czasie; 18,03 rocznego cyklu obrotu Słońca wokół BCus -środka ciężkości Układu Słonecznego.

Zaciemnienie Słońca i Księżyca ma miejsce w czasie gdy Księżyc znajdzie się na linii przecięcia płaszczyzny orbitowania Księżyca wokół Ziemi z płaszczyzną orbitowania Ziemi wokół Słońca.

Analityczne uzasadnienie w artykule nr. 4.

Rysunek nr. 11 Cyklicznie zmieniające się terminy zaciemnienia Słońca i Księżyca

Zaciemnienie Słońca -26 XII 2019 r. S1 - K1 -Z1 Z.S -30 IV 2022 r. - S3 -K3 -Z3 Z.S.- 8 -IV- 2024r. - S5 -K5- Z5

Zaciemnienie Słońca -21 VI 2020 r. S'1 - K'1-Z'1 Z.S. -21 X 2022 r. - S'3 - K'3 -Z'3 Z.S. -2 - X - 2024r. = S'5 -K'5 - Z'5

Zaciemnienie Słońca - 14 XII 2020 r. S''1 -K''1-Z''1

Zaciemnienia Słońca; S2- 2021r.-10 VI i 4 XII oraz S4 rok 2023-20 IV i 14 X nie wrysowano dla zwiększenia przejrzystości rysunku

Słońce (S1- S3 -S5) krąży po ekliptyce wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus w cyklu ~ 18,03 lata.

Rysunek nr. 11 i 11a - Uzasadnieniem i dowodem dla n/w twierdzeń Sarmaty.

Cyklicznie zmieniające się terminy zaciemnienia Słońca i Księżyca przyczyną i dowodem na;

obrót Słońca wokół BCus w cyklu ~ 18,03 lat po uśrednionej płaszczyźnie orbitowania wszystkich planet Układu Słonecznego.

- orbitowanie Ziemi wokół środka Słońca w cyklu 1 roku po ekliptyce-płaszczyźnie aktualnie nachylonej do płaszczyzny równika niebieskiego pod kątem ~ 23,5 stopni.

- orbitowanie Księżyca wokół środka Ziemi w stałym cyklu 1 miesiąca księżycowego - 4 faz Księżyca = 29 dni 12 godzin 44 minuty i 3 sekundy, po płaszczyźnie przechodzącą przez średnicę równikową Ziemi i skierowaną ku środkowi Słońca.

*****

Rysunek nr. 11 przedstawia układ; Słońce, Ziemia, Księżyc w 3 różnych zaćmieniowych miesiącach orbitowania; Ziemi wokół Słońca i Księżyca wokół Ziemi. Przedstawione przykłady zaćmień Słońca podobnie jak wszystkie inne rejestrowane od tysięcy lat, zaćmienia Słońca i Księżyc dowodzą i potwierdzają fakt; orbitowania Księżyca wokół środka Ziemi po płaszczyźnie skierowanej ku Słońcu krążącemu wokół BCus w cyklu 18,03 lat. Powyższe twierdzenie jest sprzeczne z obecnie obowiązującą teorią o orbitowaniu Księżyca po płaszczyźnie nachylonej do ekliptyki pod kątem; od 4 stopni 58 min do 5 stopni 15 min. Najprawdopodobniej teoria o przecinających się płaszczyznach orbitowania Ziemi i Księżyca powstała z powodu braku argumentów na wyjaśnienie przyczyn występowania zaćmień w różnych odstępach czasowych. Znamiennym jest fakt, że płaszczyźnie orbitowania Ziemi wokół Słońca miano "ekliptyka" nadali starożytni astronomowie greccy a która oznacza; "zaćmienie". Nazwa orbity "ekliptyka" oznaczająca "zaćmienie" odpowiada orbicie Ziemi ponieważ zaćmienia Słońca i Księżyca ma miejsce i w czasie gdy Księżyc orbitując wokół Ziemi po płaszczyźnie nachylonej ku Słońcu przecina płaszczyznę orbitowania Ziemi. A więc starożytni astronomowie słusznie nazwali orbitę Ziemi ekliptyką- oznaczającą zaćmienie, ponieważ mimo to, że Księżyc orbituje wokół Ziemi po nieskończenie wielu płaszczyznach, różnie nachylonych do płaszczyzny równika niebieskiego (od 0 do 23,5 stopni) ale zaciemnienie Słońca i Księżyca ma miejsce zawsze na płaszczyźnie orbitowania Ziemi wokół Słońca-na ekliptyce -płaszczyźnie zaćmień..

Z analizy zjawisk astronomicznych; zaćmienie Słońca i Księżyca oraz 18,03 letniego cykl obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego - BCus (rys. nr. 11) wyłania się właściwa geneza zaćmień Słońca i Księżyca oraz określenie wzajemnego usytuowania płaszczyzn po których krążą lub orbitują poszczególne ciała niebieskie Układu Słonecznego.

Zaciemnienie Słońca tylko w nowiach 20 Iv i 14X w 2023 roku oraz 19 III i 21 IX w 2025 roku -Rys. nr. 4 (rok 2024 pominięto dla zwiększenia przejrzystości rysunku) ponieważ tylko w tych nowiach 2023 i 2025 r. ma miejsce liniowe ustawienie; Ziemia- Księżyc w nowiu- Słońce z linią; Słońce - BCus - BCpl. (rys. 2 i3). A więc zaciemnienie Słońca i Księżyca może mieć miejsce tylko w czasie liniowego ustawienia; Księżyca- Ziemia -Słońce z linią Słońce -BCus -BCpl (Rys. nr 4, 5, 6 i 6a). Słońce zgodnie z obrotem środka ciężkości wszystkich planet- BCpl, krąży wokół BCus w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania planet wokół Słońca -dowód rysunek nr 4. Również cykl i kierunek obrotu linii zaćmień dowodzą, że Słońce krąży wokół BCus- w cyklu 18,03 lat w kierunku przeciwnym do kierunku orbitowania planet. Obrót Słońca wokół BCus (cykl 18,03 lata) jest na tyle wolny w stosunku do cyklu obrotu Księżyca wokół Ziemi (29 dni 12 h 44min 3sek.), że mają miejsce przypadki zaćmień Słońca w dwóch kolejnych nowiach -rok 2018 nów 13 VII oraz 11 VIII -dwa częściowe zaćmienia Słońca. Jednocześnie przypadek ten dowodzi (jak również wiele innych potrójnych zaćmień; S-K-S lub K-S-K), że Księżyc orbituje wokół Ziemi po płaszczyźnie skierowanej ku środkowi Słońca a nie jak zakłada obecnie obowiązująca teoria zaćmień, że Ziemia i Księżyc orbitują po dwóch różnych, przecinających się płaszczyznach.

W 2023 roku, Księżyc w nowiu występuje 12 razy, lecz zaćmienie Słońca ma miejsce tylko 2 razy; 20 kwietnia i 14 października -tylko wtedy gdy linia (Ziemia -Księżyc- Słońce) pokryje się z linią obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego (Słońce - BCus - BCpl). Cykl obrotu linii zaćmień jest tożsamy z cyklem obrotu środka ciężkości wszystkich planet wokół BCus - środek ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego ze Słońcem włącznie (Rys.nr 2, 3, 4.4A). Średni cykl obrotu Słońca wokół BCus wynosi około 18,03 lata - cykl saros. Najczęściej w roku występują 2 zaćmienia Słońca, ponieważ linia; Księżyc -Ziemia, obracająca się wokół środka Ziemi w stałym cyklu miesiąca księżycowego = 29dni, 12h, 44 min i 3 sek. "trafia" co około 173,3 dni na obracające się (w cyklu 18,03 lata) Słońce wokół BCus . Trzy zaćmienia Słońca w roku, mają miejsce w przypadku gdy pierwsze zaciemnienie Słońca występuje na początku roku kalendarzowego. Co 18 lat mają miejsce cztery zaćmienia Słońca; były w 2011 roku i będą w 2029 roku. Cztery zaćmienia w jednym roku (Rys. nr 4A) mają miejsce w sytuacji gdy w 18,03 letnim cyklu środek ciężkości wszystkich planet U.S. pokryje się ze środkiem Słońca w roku w którym pierwsze zaćmienie Słońca ma miejsce na początku roku kalendarzowego. Geneza zaćmień Księżyca jest analogiczna do zaćmień Słońca.

-Cykl orbitowania Księżyca wokół Ziemi jest precyzyjnie stały (29 dni, 12 godz. 44 min i3sek.) ponieważ jest satelitą Ziemi -jest w stałym związku - pod stałym oddziaływaniem energii grawitacyjnej i magnetycznej emitowanej przez masę kuli ziemskiej. Cechą charakterystyczną takiego związku jest; stały cykl i stała prędkość kątowa orbitowania satelity wokół macierzy -rozwinięcie zagadnienia w artykule nr. 4- oddziaływanie grawitacyjno-magnetyczne 3 ciał niebieskich.

- Cykl w którym Słońce okrąża środek ciężkości Układu Słonecznego- BCus w trakcie wirowania Układu Słonecznego (rys. nr. 15) wynosi ~ 18,03 lata.

- Środek ciężkości Ziemia orbitujący wokół Słońca w cyklu jednego roku, dogania i przecina liniowe ustawienie S-BCus (i BCus-S) dwa razy w roku z przesunięciem kalendarzowym w czasie o około (365,26: 2:18,03=10,13 dni. To jest powód i przyczyna z powodu których cykle zaciemnienia Słońca i Księżyca w każdym następnym roku przesunięte są - kalendarzowo cofają się o około 10,13 dni.

- Odstęp czasowy między poszczególnymi zaćmieniami Słońca i Księżyca jest różny ponieważ; prędkość (liniowa i kątowa) obrotu Słońca wokół środka ciężkości Układu Słonecznego jest zmienna -determinowana zmienną prędkością obrotu środka ciężkości wszystkich planet wokół środka ciężkości Układu Słonecznego.

- Układ ciał niebieskich w których mają miejsce zaćmienia Słońca i Księżyca przedstawia się następująco; Księżyc w czasie miesięcznego cyklu orbitowania wokół środka Ziemi po płaszczyźnie skierowanej ku Słońcu musi znaleźć się na linii przecięcia dwóch płaszczyzn; płaszczyzny orbitowania Ziemi wokół Słońca w cyklu 1-go roku z płaszczyzną orbitowania Księżyca wokół Ziemi w cyklu jednego miesiąca księżycowego. Cykl obrotu Ziemi wokół Słonca i cykl obrotu Księżyca wokół Ziemi są cyklami stałymi lecz cykl obrotu Słońca wokół BCus jest cyklem zmiennym (~ 18,03 lata) i z tego powodu cykl zaćmień -kalendarzowa data występowania zaćmień Słońca i Księżyca każdego roku jest inna. Obrazowo; gdy Słońce w czasie 18,03 letniego cyklu obrotu wokół BCus znajduje się w pobliżu apsydy Ziemi (Rys 11 pozycja Słońca S1) to zaciemnienia Słońca i Księżyca wystąpią w grudniu i czerwcu a np. kwietniowe i październikowe zaciemnienia (Rys. 11 pozycja Słońca S5) wystąpią gdy Słońce w czasie 18,03 letniego cyklu obrotu wokół BCus usytuowane będzie w pobliżu równika niebieskiego na którym znajduje się BCus. To uwarunkowanie sprawia, że cykl zaciemnienia Słońca i Księżyca ma miejsce najczęściej dwa razy w roku, zawsze w czasie liniowego ustawienia Ziemi i Księżyca z liniowym ustawieniem Słońca z BCus- Rys 11. Odstęp czasowy między zaćmieniami nie jest stały ponieważ prędkość kątowa obrotu środka ciężkości wszystkich planet a tym samym i Słońca wokół BCus nie jest stała. Zaciemnienie Słońca ma miejsce dwa -trzy razy w jednym roku (Rysunek nr. 11) przy liniowym ustawieniu Księżyca orbitującego wokół Ziemi ze Słońcem wirującym wraz z całym Układem Słonecznym w cyklu 18,03 lata wokół środka ciężkości Układu Słonecznego -BCus. Czterokrotne zaciemnienie Słońca ma miejsce w sytuacji gdy w 18,03 letnim cyklu obrotu Słońca wokół BCus, położenie Słońca pokryje się z położeniem BCus. Rysunek nr 4A.

Zaciemnienie Słońca i Księżyca jest niezaprzeczalnym dowodem wirowania Układu Słonecznego i obrotu Słońca wokół BCus - środka ciężkości wszystkich ciał niebieskich Układu Słonecznego w cyklu ~ 18,03 lata ziemskie.

Rysunek 12

Wirujący Układ Słoneczny "widziany" np. z planety innej gwiazdy orbitującej wokół Syriusza. Na rysunku przedstawiono, Słońce orbituje wokół Syriusza zgodnie z kalendarzem Faraonów który do lat współczesnych stosowany jest przez kapłanów w Etiopii.

Indeks zmian autorskich Sarmaty w stosunku do aktualnie prezentowanych teorii w Astronomii i Fizyce.

- Księżyc orbituje wokół środka Ziemi, po płaszczyźnie średnicowej Ziemi, skierowanej ku środkowi Słońca- jest satelitą Ziemi ponieważ natężenie ziemskiej energii grawitacyjnej oddziałującej na Księżyc, jest większe od słonecznego i każdego innego ciała niebieskiego -uzasadnienie analityczne wraz z rozwiązaniem problemu "Paradoksu Księżyca" w artykule nr.4.

- Natężenie słonecznej energii grawitacyjnej oddziałującej na Księżyc jest pod względem wielkości drugie w każdym położeniu Księżyca względem Ziemi i z tego powodu orbita Księżyca nieustannie jest skierowana ku Słońcu.

- Cykl orbitowania Księżyca wokół Ziemi jest stały i wynosi m-c księżycowy =29 dni 12 godzin, 44 minuty i 3 sekundy ponieważ Księżyc jest w "stałym" związku grawitacyjnym i magnetycznym z Ziemią.

- Zaciemnienie Słońca i Księżyca ma miejsce w czasie gdy Księżyc orbitujący wokół środka Ziemi po płaszczyźnie średnicowej Ziemi skierowanej ku środkowi Słońca, znajdzie się w liniowym położeniu ze Słońcem krążącym wokół BCus w cyklu 18,03 lata.

Piotr Gągała Sarmata.

* * *

Page updated

Google Sites

Report abuse